Nederlands: Slaginstrument. De kempur is de grootste en daarmee ook laagst-klinkende gong in een Semar Pegulingan-orkest. Hij is de leider van de interpunctie-instrumenten en markeert het begin en het einde van een compositie en geeft tevens de belangrijkste accenten in de metrische periode van de kernmelodie, waarbinnen de andere, kleinere, gongs sterke accenten leggen.

Een gong op Bali is ketelvormig, met schuin naar binnen geslagen randen, een gelaagd oppervlak en in het midden een uitstekende knobbel waarop geslagen wordt bij het spelen. De gong is vertikaal opgehangen in een standaard en wordt met en dikke stok met gewatteerde kop aangeslagen. De twee voetstukken van de standaarden hebben aan de onderkant een zwarte band bij wijze van grens tussen aarde en instrument. Het overige oppervlak van de voetstukken toont een voorstelling van een koraalrif dat ruimtelijk in diepreliëf is wegestoken. Dit koraalrif is een voorstelling van de tatamanan, de watertuin in de zee. De zee en de koraalriffen rond Bali, lager gelegen dan het laagste punt van het eiland, met hun dodlijke slangen en giftige vissen kunnen niet anders dan beschouwd worden als de woonplaats van kwade geesten. Deze tatamanan is dan ook het symbool van de onderwereld van de demonen. In de voorstelling van het koraal op de voet van de gongstandaard keert telkes een omgekeerde 'V' met omgekrulde uiteinden terug. Dit motief toont drie bergen. Eigenlijk worden er vier bergen bedoeld, maar één berg kan niet worden weergegeven bij gebrek aan driedimensionaal perspectief. Deze vier bergen worden geassociëerd met de vier windrichtingen en vier goden waar men op Bali erg veel ontzag voor heeft.

. Gong, hangend in een standaard, onderdeel van gamelan Semar Pagulingan